"¿Quién no habla de un asunto muy importante, muriendo de costumbre y llorando de oído?"

"¿Quién no habla de un asunto muy importante, muriendo de costumbre y llorando de oído?"
S. Choabert

domingo, 29 de julio de 2012

Escalofrío de verano

Con un cambio de horario y una extraña modificación en el nombre de las cosas, emborrono hojas sueltas ahora que estas lejos, "solo escriben de amor cuando lo han perdido". Apoltronada en una hamaca usada y deslucida por el sol, contemplo el mar con la mano derecha fría por el té helado y la quietud del aire. Esta lámina formaría la conveniente  proporción de la perfección del mismo mundo mientras la mujer situada en la parte opuesta de mi cavilación se desnuda parcialmente y hace topless. Escamoteada una pieza del biquini pensé, que es posible alcanzar el recuerdo que guardo del vestido que mi abuela bordó de nido de abeja y mi madre cosió e incluso ribeteó para la boda de mi prima o secundar todas las campañas: Nos ponemos la ropa del revés porque queremos dar la vuelta al mundo. Siento como la frialdad se engrandece por mi brazo y, un escalofrío asiste brevemente mientras trato con soberbia el pasado aferrándome a que cualquier época pasada  no fue tan acertada siendo este ahora el más inherente a nuestra desdicha y alegría.


Los tornillos, los meses, las palabras
los tatuajes, los grifos, ellas crean y el tiempo
en torno gira, la belleza, el betún, los sinsentidos
con los pies en la tierra y en las plazas 
del diamante su cielo siempre atento
a imaginar las cosas de otra forma,
a sostener el mundo.

Fernando Beltrán

32 comentarios:

  1. Los poetas y tu sois especialistas en abrir caminos: a donde cada uno llegue por ese camino, es creación personal.
    Y eso es grande. Eso se llama "enseñar".

    ResponderEliminar
  2. Pues yo me pongo la ropa del revés cuando voy dormido, zombi, jajajaja

    Por lo demás, tus micros vuelan cada vez más alto. Chapeau!!

    Un beso

    ResponderEliminar
  3. la imagen es soberbia,magistral,motivadora,(diganse 5
    adjetivos positivos,que realcen la belleza de lo que se ha visto),pero...
    ..no crees que esta puesta del reves???.
    para leer tu blogg he tenido que darme la vuelta,como a un guante.
    gracias por dejarnos participar en el mundo del sever.
    un abrazo ribeteado.
    m.i.

    ResponderEliminar
  4. Seguro que hay momentos buenos y malos para recordar...
    Ojalá fuese tan sencillo dar la vuelta al mundo :))
    Se puede intentar no?

    Besos abisales

    ResponderEliminar
  5. La vida semicontemplativa que nos permite el verano invita a querer darle la vuelta a muchas cosas. Lástima que con la llegada de septiembre y su fragor de quehaceres se nos desinfle ese propósito.

    ResponderEliminar
  6. si es que el verano pasa tan rápido, que no nos da ni tiempo de darle la vuelta al año...me gustó pasearme por aquí!

    Un beso!

    ResponderEliminar
  7. Me paso a dar una vuelta por aquí
    y adivino una vuelta de tuerca,
    (otra más, con ese fino estilo...)
    me encuentro con las ansias
    y la voluntad templada en esa desnudez
    que no es capaz de abarcar
    una piel puesta del revés...
    para comprender
    que este mundo
    es el momento que ves
    en el instante que recoges
    y el presente que te acoge
    como regalo propiamente dicho.

    ResponderEliminar
  8. Me encanta este giro a la vida que ofrece la relajación en una tumbona, la mano fría por el aire retenido y un té frío.

    Lo he saboreado como se saborea lo bueno, lo que deja huella, lo que te invita a reflexionar a través de tus palabras tan perfectamente escogidas.

    Felicidades por esta entrada!! :)
    Recibe un abrazo de Laura.

    ResponderEliminar
  9. Me gustara saber como emborronarais las hojas si estuviera cerca...
    Besos y salud

    ResponderEliminar
  10. "gustaria", eso es lo que puse, algún espíritu la cambió...

    ResponderEliminar
  11. Un placer ese cambio de ritmo, nos viene bien detener el tiempo y contemplar, recordar, sentir, vivir.
    Buen verano.
    Besos.

    ResponderEliminar
  12. "Nos ponemos la ropa del revés porque queremos dar la vuelta al mundo".... qué gran frase, para guardarla en el armario de la memoria.

    Bss.

    ResponderEliminar
  13. La verdad es que tendemos a idealizar el pasado tal que siempre (o casi siempre) nos parece mejor. Claro, que con la que está cayendo, ya cualquier cosa es mejor.

    Me recordaste mi infancia, con los vestiditos de nido a abeja que mi madre me ponía los domingos por la tarde par ir a pasear.

    Bss.

    ResponderEliminar
  14. Nido de abeja...¡jo, qué bonitos trajes!
    Un bikini así sería relindo, aunque incómodo, mejor ninguno.
    O darle la vuelta.
    Al mundo, al bikini, a nosotros.

    Beso, Esi

    ResponderEliminar
  15. También uso la ropa del lado del revés, pero para esconder las marcas que la publicidad compulsiva nos obligan a utilizar y cuando no encuentro nada liso que ponerme.

    Y en verano nunca hago topless, para no pasar vergüenza.

    Saludos

    J.

    ResponderEliminar
  16. Texto frío. Con tinte melancólico como el último que leí: íntimo del personaje, del narrador.
    Un abrazo fuerte mi querida amiga,

    Ale

    ResponderEliminar
  17. Llegados a este punto, sí, cualquier tiempo pasado fue mejor, y probablemente dentro de unos meses nos gustará estar como estamos ahora y lo añoraremos porque será mucho peor

    ResponderEliminar
  18. Extraordinario Esi. Descomunal. Como Jeckill y Hyde pero aun más sensual y complejo. Mientras una parte de nosotros indaga, se pregunta, cavila y trta de dar respuestas a tantas cosas, la otra se abandona al topless de la tumbona. Y no dejamos de ser la misma persona, políedrica. Por eso en ocasiones suceden cosas como que cuando alguien contempla ese desnudo y te dice lo buena que estás, tu estás en otra cosmogonía, y puedes llegar a responder: Cálla,que estoy pensando. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  19. "sólo escriben de amor cuando lo han perdido"...quizás sea por puro pudor...o por no dar envidia...
    =)

    ResponderEliminar
  20. recuerdo como si fuera hoy a mi abuela diciendome que no me pusiera las remeras al revés (costumbre o moda que practicaba a mis quince) se "usaba", era lo másss y ella insistía siempre en una vieja cábala, no te pongas la ropa al revés que te trae mala suerte...como si la oyera ahora

    besos linda, un escrito "bien de los tuyos"

    ResponderEliminar
  21. Ao ler o artigo lembrei a miña infancia vestida de traxes con "nido de abeja", aqueles vestidos! Non sei que dicir sobre o pasado, se foi acertado, mellor, peor... En todo caso distinto, mais sempre que haxa presente, aproveitalo como veña, con risos e bágoas, como todo tempo pasado, que no pasado tamén choramos! Cando todo o mundo traballaba e gañaba bos soldos, algúns estabamos no paro e a dúas velas, coa diferenza de que como eramos minoría, tamén eramos invisibles, mais chorar, choramos. Bo verán!

    ResponderEliminar
  22. Ao ler o artigo lembrei a miña infancia vestida de traxes con "nido de abeja", aqueles vestidos! Non sei que dicir sobre o pasado, se foi acertado, mellor, peor... En todo caso distinto, mais sempre que haxa presente, aproveitalo como veña, con risos e bágoas, como todo tempo pasado, que no pasado tamén choramos! Cando todo o mundo traballaba e gañaba bos soldos, algúns estabamos no paro e a dúas velas, coa diferenza de que como eramos minoría, tamén eramos invisibles, mais chorar, choramos. Bo verán!

    ResponderEliminar
  23. Cada vez que paso por Segovia me quedo con ganas de entrar en la cámara oscura, lo que pasa es que está en un cuarto piso sin ascensor
    Un beso

    ResponderEliminar
  24. "sólo escriben de amor cuando lo ha perdido" es la frase que quizás me interese más, porque en mis entradas sólo hablo de amores perdido, más no de amores que se hayan quedado muchos años, y es que sólo te das cuenta del valor de las cosas cuando ya las has perdido, es normal hasta cierto punto, cosas de la naturaleza humana quizás, es lo que nos destaca....

    y ya lo dije en una de mis entradas, que el pasado nunca fue mejor, como repiten una y otra vez los ancianos que quizás por culpa del alzheimer ya no recuerden nada, que el ayer fue cruel porque no tenías las agallas con las que cuentas ahora, que muchas veces pecamos de cobardes ante lo que sucede frente a nuestros ojos y no movemos un dedo y que hoy con toda la rabia del mundo podemos hacer mucho más que eso, que las cicatrices como rayas al tigre lo van embelleciendo y haciéndolo mucho más fiero, y que de algún modo queremos cambiar ese pasado, por uno con más caracter donde demostremos que no somos tan tontos....

    ResponderEliminar
  25. No nos damos cuenta de lo que tuvimos hasta que lo perdemos, y entonces comenzamos a idelizarlo todo, pero agua pasada no mueve molino y echar de menos no sirve de nada. Espero que el corazón se vuelva a calentar de nuevo.

    BESOS.

    ResponderEliminar
  26. quise decir, idealizarlo todo.

    ResponderEliminar
  27. todo e sun espiral, un constante ir y venir
    el eterno regreso los silencios esperanzadores y terribles...
    el hacerse tonto creyendoselo... dejandose ir... dejando ir

    me encanto este señuelo...

    ResponderEliminar
  28. Las cosas que nos pasaron, vuelven en forma de recuerdos, excepto la ropa que vuelve en forma de moda vintage!
    Gran texto Esil!!
    Besos!!

    ResponderEliminar
  29. Voy a suspirar... a veces siento cierto intimismo en sus textos, y digo, tiemblo, me conmuevo. Qué bueno que los textos sean como la ropa puesta al revés, qué bueno...UN ABRAZO!

    ResponderEliminar
  30. me vestiré con la ropa al revés,en este calor de invierno.

    un placer leerte, como siempre. un placer leer lo sutil, lo exquisito, lo extraño.

    abrazos, esi*

    ResponderEliminar
  31. Hola
    Me llamo Carla y tengo un directorio web. Me ha encantado tu blog! Tienes unos post muy interesantes de leer!!. Buen trabajo, por ello me encantaría contar con tu sitio en mi directorio, para que mis visitantes entren a tu web y obtengas mayor tráfico.
    Si estás de acuerdo házmelo saber.
    PD: mi email es: mendezcarla90@gmail.com
    Carla.

    ResponderEliminar
  32. Los giros que das a tus escritos hacen que no me quiera perder ninguno... aunque tarde un mes en leerlos. No me pongas faltas, yo siempre llego aunque sea a deshora :)

    beso

    ResponderEliminar